Cellotapes
„Cellotapes” scala idea połączenia głosu solowego wiolonczeli ze skomponowanymi wcześniej warstwami elektronicznymi. W latach osiemdziesiątych XX wieku powiedzielibyśmy, że to utwory na wiolonczelę i taśmę - wynikało to z faktu, iż elektronika towarzysząca soliście odtwarzana była fizycznie z taśmy. Określenie pozostało, mimo że z czasem nośnik analogowy został wyparty przez nagrania cyfrowe. Album „Cellotapes” jest zbiorem utworów na wiolonczelę i elektronikę, ale także grą słów, bo tytuł w języku angielskim to po prostu „taśmy klejące”. Zamysłem Michała jest, aby te „taśmy” były ideą spinającą różne gatunkowo utwory w jedną spójną całość.
Album ma intrygująco ułożoną narrację. To kompozycje z niezwykłą energią i pulsem, które iskrzą się i emanują harmonicznym rozedrganiem. To klasyka Bacha ujęta w nowe ramy i wprowadzona w dialog ze współczesnością. To premiera fonograficzna jednego z najważniejszych utworów na wiolonczelę Pawła Mykietyna. To świadomy zabieg klasycznie wykształconego muzyka, by głos solowy oddać wiolonczeli elektronicznej, a grupę żywych wiolonczel uczynić jedynie tłem dla linii melodycznej. To kultowe dzieła europejskiego i amerykańskiego minimalizmu Pärta i Reicha. To wreszcie nowa muzyka Michała, która kreśli kierunki rozwoju artysty na przyszłość.